Επειδή έχω μεγαλώσει σε ιδρύματα και νοσοκομεία. Νιώθω περισσότερα πράγματα για τους ανθρώπους που μένουν εκεί και
όχι για αυτούς που σχολιάζουν ή που δείχνουν με χτυπήματα στην πλάτη την αγάπη τους σε αυτήν την κατηγορία που δεν μπορούν να νιώσουν ή να καταλάβουν ποτέ. Αγαπητέ αναγνώστη στεναχωριέται και κλαίει η μάνα όταν χτυπαει το παιδί το παιδί όμως πονάει. Είδα και άκουσα τόσο πολλά για το Παράρτημα Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία Θεσσαλονίκης «Ο Άγιος Δημήτριος». που έλαβαν το φως της δημοσιότητας και αναρωτιέμαι γιατί όλα αυτά τα χρόνια όλοι οι παράγοντες και οι εκαστοτες κυβερνήσεις δεν θωρακίζουν βασικές ανάγκες και δεν τιμωρούν παραδειγματικά ότι, όπου και όποιον φταίει. Είμαι 68 ετών και από 2,5 ετών ήμουν σε ιδρύματα και νοσοκομεία με 37 χειρουργεία και έχω ζήσει και τότε και τώρα την ίδια κατάσταση. Όταν ακούω δικαιολογίες ξέρω ότι υπάρχουν ένοχοι και ευχαριστώ την κα Ζαχαράκη για την καλή πρόθεσή της και προτείνω όπως και με τον αθλητισμό που τα πολιτικά πρόσωπα μας αγκαλιάζουν και είναι μαζί μας, ας πάνε σε ένα κέντρο αποκατάστασης να μείνουν μαζί με τους ωφελούμενους μία μέρα για να θυμούνται σε ολόκληρη την ζωή τους αυτήν την εμπειρία. Δεν είμαι κακός αλήθεια λέω γιατί το έχω ζήσει και το έχω σπουδάσει στην πραγματικότητα!!!
