Εισπράκτορες είχαμε κάποτε στα λεωφορεία, τώρα γίνεται μεγάλος ντόρος για αυτό το επάγγελμα με τις εισπρακτικές εταιρείες και τα τηλεφωνήματά τους. Κάθε μέρα παίρνουν τηλέφωνο να υπενθυμίσουν στους κάθε λογής οφειλέτες αλλά και στους οικείους τους, ότι χρωστάνε το ρεύμα, το δάνειο ή οτιδήποτε άλλο. Αναρωτιέμαι πως γίνεται τα προσωπικά δεδομένα του κάθε ανθρώπου να τα διαχειρίζονται αυτά τα λαγωνικά που ακόμα και τις πιο ακατάλληλες ώρες ενοχλούν χωρίς να τους ενδιαφέρει τίποτα. Κι όμως, την ίδια στιγμή η πολιτεία που είναι υπεύθυνη για τη ζωή, την τιμή και την περιουσία του πολίτη απουσιάζει. Αναρωτιέμαι πόσο νόμιμο είναι όλο αυτό; Πόσο νόμιμο είναι να διαταράσσουν την οικογενειακή και επαγγελματική γαλήνη του κάθε ανθρώπου χωρίς να σκέφτονται τις ανεπανόρθωτες βλάβες που προκαλούν σε όσους έχουν προβλήματα ψυχολογικής ισορροπίας, υγείας και διάφορα άλλα. Υπενθυμίζουν ότι τους χρωστάνε, αυτοί που ποδοπατάνε κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια και δεν έχουν καμία σχέση με τις προσωπικές συναλλαγές του καθενός μας. Δεν τους χρωστάμε, μας χρωστάνε, και προσπαθούν με αγενή και ανάρμοστο τρόπο δημιουργώντας τεράστια προβλήματα να πάρουν κάτι που δεν είναι δικό τους. Αν χρωστάει ένας άνθρωπος που δανείστηκε από οποιοδήποτε πιστωτικό ίδρυμα ή χρωστάει λογαριασμούς ΔΕΚΟ θα πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους. Ο κάθε τρίτος παράγοντας είναι μονομερής κίνηση χωρίς καμία έγκριση και από τις δυο πλευρές. Πως μπορεί να φτάσουν τα προσωπικά μου δεδομένα στους εισπράκτορες για να μην πω στους μπράβους της κάθε εισπρακτικής εταιρείας που αν ψάξουμε το νούμερό τους στο ίντερνετ μας λέει ότι πρόκειται για απατεώνες. Ποιοι άραγε να είναι περισσότερο απατεώνες; Τα πιστωτικά ιδρύματα; Οι λογαριασμοί ΔΕΚΟ; Αυτοί που χρωστάνε; Οι εισπράκτορες; Ή οι νόμοι που τους προστατεύουν; Και κάτι ακόμα, δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που θέλει να χρωστάει. Υπάρχουν άνθρωποι υπερήφανοι που οι καταστάσεις τους έφτασαν σε αυτό το σημείο….Και η περηφάνια τους καταπατάται με τρόπο απαράδεκτο και καταδικαστέο… Μιλάμε για οικονομικές κρίσεις, για ενεργειακές κρίσεις, για ανεργία και πολλά άλλα όπως η μείωση του μισθού και η ακρίβεια που μας κυνηγάει με τρέλα σε επικίνδυνο ρυθμό. Τι πρέπει να βάλουμε σε προτεραιότητα, φαγητό για την οικογένειά, τα φάρμακά, τα παιδιά που σπουδάζουν ή τον ψυχολόγο που πρέπει να πάμε οπωσδήποτε; Με ποιο τρόπο προφυλάσσει το κράτος τους πολίτες όταν κανείς από όλους αυτούς τους εισπρακτικούς μηχανισμούς δεν ελέγχεται για τη συμπεριφορά του; Αν λοιπόν αυτές τις εισπρακτικές εταιρείες τις προφυλάσσει το κράτος επιτρέποντας τους να σε ενοχλούν, όταν όλα γύρω μας ακριβαίνουν και οι μισθοί και οι συντάξεις μένουν οι ίδιες, αυτή η κατάσταση θα χειροτερεύει με απελπισίες, αυτοκτονίες, αδικίες και πολλά άλλα που θα διαιωνίζονται χωρίς αποτέλεσμα.
Γ. Ρεθυμνιωτάκης
