Κοινωνικές ανισότητες: Η ζωή με ρατσισμό και αδικία Από Μαριαλένα Αλεξίου 11 Σεπτεμβρίου 2023

Οι κοινωνικές ανισότητες αποτελούν ένα ζήτημα που ταλανίζει την κοινωνία για εκατοντάδες χρόνια, ένα θέμα που υφίσταται ακόμη. Οι μειονότητες και οι «αδύναμες κοινωνικές ομάδες», όπως (ΑΜΕΑ, γυναίκες, έγχρωμοι, ομοφυλόφιλοι κτλ.), συχνά υπόκεινται σε περιστατικά και συμπεριφορές που τους υποβαθμίζουν ως οντότητες και υποτιμούν την ύπαρξή τους. Το παρακάτω άρθρο λοιπόν, είναι αφιερωμένο στον Αντώνη Καρυώτη και στον άδικο χαμό του στην προσπάθειά του να επιβιβαστεί στο πλοίο της γραμμής από τον Πειραιά με προορισμό την Κρήτη, το παρακάτω άρθρο είναι αφιερωμένο στον Αντώνη και σε όλους τους Αντώνιδες αυτού του κόσμου που  βιώνουν την αδικίακαθημερινά.

Ρατσισμός και ΑΜΕΑ:

Μια κοινωνική ομάδα που βρίσκεται συχνά στο στόχαστρο κακεντρεχών ανθρώπων, είναι οι ΑΜΕΑ, δηλαδή τα άτομα με ειδικές ανάγκες, άτομα με αναπηρία. Τα ΑΜΕΑ αποτελούν σημαντική μειονότητα στην κοινωνία μας, το ποσοστό των οποίων αγγίζει τα 15% παγκοσμίως.  Οι άνθρωποι µε αναπηρίες είναι εκτεθειμένοι σε αρνητικές κοινωνικές συμπεριφορές οι οποίες επιφέρουν βαριές επιπτώσεις τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο µειώνονται σημαντικά οι ευκαιρίες να αποτελέσουν παραγωγικά µέλη της κοινωνίας και αυξάνεται ο κίνδυνος να παγιδευτούν στην ένδεια. Τέτοια άτομα, όπως τα άτομα με παντελή απώλεια όρασης, παράλυση, απώλεια άκρων, παραπληγία, ψυχοπάθεια, διανοητική καθυστέρηση κτλ , βιώνουν καθημερινά την απόρριψη, την αδιαφορία και τον ρατσισμό, ακόμα και στην καθημερινή τους βόλτα. Αμάξια που σταθμεύουν μπροστά από τις ράμπες για τα αναπηρικά καροτσάκια, άτομα που χλευάζουν και καταφεύγουν σε ξυλοδαρμό τέτοιων ανθρώπων για να τονώσουν το «εγώ» τους και να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, είναι μερικά μόνο από τα περιστατικά που αυτοί οι άνθρωποι έρχονται συχνά αντιμέτωποι.                                                                                                                                                      Ρατσισμός και γυναίκες:

Η κοινωνική ομάδα των γυναικών αποτελεί μια ομάδα που ανέκαθεν δεχόταν ανάρμοστες συμπεριφορές απέναντι της, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, βιασμού, υποτίμησης της θέσης της, της συμβολής της στην οικογένεια και υποτίμηση της νοημοσύνης της. Τα περιστατικά βιασμού ολοένα και αυξάνονται, δημοσιοποιούνται όλο και περισσότερα καθημερινά. Οι γυναίκες λοιπόν βιώνουν την υποτίμηση κάθε μέρα από τα πιο απλά, ως τα πιο σύνθετα πράγματα, από την οδήγηση και την χαρακτηριστική στερεοτυπική φράση «γυναίκα είναι, για αυτό δεν οδηγεί καλά», ως τις γυναικοκτονίες. Τα περιστατικά αυτά αφορούν όλες τις χώρες και μάλιστα σε ορισμένες χώρες η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της γυναίκας εξακολουθεί να φαντάζει κάτι πολύ μακρινό.

Ρατσισμός και έγχρωμοι άνθρωποι:

Μια επιπλέον κοινωνική ομάδα που συχνά δέχεται μειωτικούς χαρακτηρισμούς και εκμετάλλευση, είναι οι έγχρωμοι άνθρωποι.  Οι έγχρωμοι άνθρωποι, από πολύ παλιά θεωρούνταν από πολλούς κατώτεροι, με αποτέλεσμα η μαζική εκμετάλλευσή των. Φυσικά το ζήτημα όπως άλλωστε θα ήταν αναμενόμενο- γιατί και εδώ πρόκειται για ρατσιστικές αντιλήψεις, λόγω  της διαφορετικότητάς τους- καταλήγει συχνά σε ξυλοδαρμό, μέχρι και σε θάνατο. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε το κίνημα “Black lives matter” που δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ το 2013, ισχύει μέχρι και σήμερα, το οποίο κέρδισε την προσοχή πολλών το 2020 μετά από επανειλημμένα περιστατικά δολοφονιών κατά των έγχρωμων ανθρώπων.                                                                           Ρατσισμός και ομοφυλόφιλοι:

Μια ακόμα ομάδα που υπόκεινται σε καθημερινή και έκδηλη δυσαρέσκεια από την κοινωνία, είναι οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι. Η ομοφυλοφιλία είναι ένα ζήτημα που ποτέ δεν βρήκε σύμφωνη την κοινωνία. Έχει γίνει προσπάθεια εξοικείωσης της κοινωνίας με το συγκεκριμένο ζήτημα, ιδίως μέσω της “LGBT community”(lesbian,gay,bisexual,transgender), ενός κινήματος που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ΄90 και βρίσκεται σε ισχύ μέχρι και σήμερα, αλλά δυστυχώς οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι δέχονται ακόμη μειωτικά σχόλια από τον περίγυρο και  δεν έχουν γίνει ακόμη αποδεχτοί από όλα τα μέλη της κοινωνίας.

Όπως έγινε σαφές, ζούμε σε μία κοινωνία που αδυνατεί να δεχτεί το διαφορετικό και «επιτίθεται» στις μειονότητες, εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες. Αν μη τι άλλο, στον εικοστό πρώτο αιώνα θα φαντάζονταν όλοι πως οι κοινωνικές ανισότητες και ο ρατσισμός θα είχαν εξαλειφθεί ή έστω μετριαστεί, αλλά από ότι φαίνεται χρειάζονται πολλά χρόνια ακόμα για να μπορέσει η κοινωνία να αποδεχτεί την πραγματικότητα, γιατί περί αυτού πρόκειται, περί μη αποδοχής της πραγματικότητας και της αρέσκειας να ζούμε σε μία ουτοπία. Σαφώς το ζήτημα επεκτείνεται και σε άλλες κοινωνικές ομάδες, οι οποίες για λόγους έκτασης του άρθρου παραλήφθηκαν.