Ζούμε σε δύσκολα χρόνια, αν καείς στη φωτιά, φυσάς και στο γιαούρτι όπως λένε.
Στην Ελλάδα μαζί με την ανεργία και τη φτώχεια αυξάνονται και οι επιτήδειοι που εκμεταλλεύονται την ανάγκη των άλλων για να πλουτίσουν εις βάρος τους. Η εκμετάλλευση δε βρίσκεται μόνο στα μεγάλα σαλόνια που χρηματοδοτούνται αλλά και σε κάθε γωνιά της χώρας από επιτηδείους. Η απογοήτευση, η αβεβαιότητα και η καχυποψία χαρακτηρίζουν πλέον τους άλλοτε περήφανους, φιλόξενους και γενναιόδωρους Έλληνες.
Για ορισμένους ανήθικους ανθρώπους, θεωρείται επάγγελμα και προσπαθούν με οποιονδήποτε τρόπο να ξεγελάσουν όπου και όποιους μπορούν με διάφορους τρόπους και τεχνάσματα χωρίς να υπολογίζουν το κακό που προκαλούν, σε έναν κόσμο που ο τρόπος ζωής, η δόξα και ο πλούτος προβάλλονται ως αξίες της σύγχρονης κοινωνίας από όπου και αν προέρχονται δίνοντας λανθασμένα πρότυπα στις νέες γενιές. Η ανιδιοτέλεια, η αλληλεγγύη και η προσφορά στον συνάνθρωπο είναι για κάποιες κατηγορίες ανθρώπων επάγγελμα που μεταφράζεται σε χρήματα . Σε καμία περίπτωση δεν είναι δίκαιος ο τρόπος με τον οποίο αποκτούνται οι αμύθητες περιουσίες και η κοινή γνώμη οφείλει να αναλάβει ενεργό ρόλο στην ανεξέλεγκτη δράση των ανθρώπων αλλά και των μεγάλων εταιρειών που εκμεταλλεύονται τους συνανθρώπους μας με μοναδικό γνώμονα τον πλούτο.
«Ζήσε απλά και άσε τους άλλους απλά να ζήσουν» είχε πει πολύ σοφά πριν από πολλά χρόνια ο Γκάντι. Το νόημα της ζωής δε βρίσκεται στο χρήμα, αλλά σε απλά καθημερινά πράγματα που μοιραζόμαστε με τον συνάνθρωπό μας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΕΘΥΜΝΙΩΤΑΚΗΣ
