Δεν ήρθα φίλε στη ζωή να τα οικονομήσω θέλω μονάχα ανθρώπινα, περήφανα να ζήσω Δε θέλω αερόπλανα, καράβια και παράδες, αυτά τα έχουν σήμερα μονάχα οι φουκαράδες ‘Ελα ρε φίλε εσύ εδώ με τα πολλά καράβια έλα και κάτσε δίπλα μου, εσύ γεμίζεις θάλασσες, κι εγώ γεμίζω τη ζωή να μη μου φύγει άδεια Για κοίτα την κατάντια σου και τα υπάρχοντα σου,ούτε ίχνος δεν περνά κάτω από το δίμετρο που μπαίνει η αφεντιά σου Αν κάνουμε μια αίτηση και οι δυο μαζί στον ‘Υψιστο, να ζήσουμε λιγάκι παραπάνω, το ίδιο το χαρτόσημο, η ίδια διαδρομή το ίδιο αεροπλάνο, στο ίδιο το γραφείο, υπογραφή, ένα σταυρό και στο νεκροταφείο. Εκεί θα εξετάσουμε ποιος είναι ο πιο άρχοντας ο ένας απ’ τον άλλο, ποιος θα κρατά μικρό σταυρό και ποιος τον πιο μεγάλο. Εδώ ρουσφέτια δεν περνούν, καράβια και παράδες κι εγώ που ήμουνα φτωχός κι εσύ στην εξουσία, οι δυο μας συναντιόμαστε στην ίδια παρουσία. Δε σε ζηλεύω φίλε μου, θέλω να με πιστέψεις, εγώ στην ύλη πάμφτωχος εσύ όμως στις σκέψεις Όσα κι αν έχεις αγαθά και θέλησες κάθε φτωχό να τον περιγελάσεις, όταν θα ρθεί η ώρα σου. Από την ποιητική συλλογή του αείμνηστου Αθανάσιου κουμούρη (Πολλοί με βλέπουν γύρω τους σα να ‘μαι απομεινάδι μα δεν γνωρίζουν πόσο φως υπάρχει στο σκοτάδι)
ο Αθανάσιος κουμουρής ήταν τυφλος μέλος του κέντρου μας συνεργασία δημιουργία και βραβευμένος σε πολλά κράτη πολλές φορές για την προσφορά του στον πολιτισμό και σε ολους εμάς που ζήσαμε κοντά του και γνωρίζουμε ότι τα γραπτά του έχουν αληθινά συναισθήματα και θα παραμείνουν ανεξίτηλα για πολλά χρονιά Φιλε Θανάση καλό ταξίδι στην γειτονιά τον αγγέλων και σε ευχαριστούμε για τον αγώνα και την προσφορά σου στην κοινωνία και στους ανθρώπους που αγάπησες και σε αγαπήσαν 
